Preek op de zevende zondag van Pasen, jaar C, 
serie 2003-2004, C2004QDR16-Pa7.html. 
Eucharistieviering op za/zo 22/23 mei 2004 19.00 uur en 11.00 uur, te Poeldijk. 
Door pastoor Michel Hagen. AMDG.  

E.L.:    Openb. 22, 12-14. 16-17. 20  
Ev.L.:  Joh. 17, 20-26

Homilie 
Eenheid. Ik heb de indruk dat wij mensen een heel dubbele houding hebben naar eenheid. Één Europa, één vrije markt, één munt - de Euro, dus streven we naar één taal in de handel - het Engels, één groot communicatienetwerk - het Internet, één internationaal vervoermiddel - de auto. 

Handig, die eenheid. Maar o wee. Als het maar geen eenheidsworst wordt. Zoals onder het Communisme in de Sovjet Republiek en in China, allemaal dezelfde kleding, dezelfde auto, dezelfde beperkingen, dezelfde rechten of gebrek aan rechten, hetzelfde eten of dezelfde honger, alles hetzelfde voor iedereen. Met natuurlijk een paar die iets meer van hetzelfde hadden dan de anderen.  

Nee, alsjeblieft geen eenheidsworst, daar zijn we in het Westen allergisch voor. Hier heeft ieder zijn eigen TV op zijn eigen kamer, met zijn eigen muziekcollectie en zijn eigen IKEA meubels, hier heerst de mythe van het individu. Want het is een mythe, we hebben gewoon opnieuw allemaal hetzelfde, en deinen op dezelfde golven mee van dezelfde massa, in een schijnbare individualiteit, die handig wordt gemanipuleerd door een vije markt die daar voordeel uit haalt. Eenheid ja en nee. We hebben een dubbele houding tegenover eenheid. 

Hoe was dat vroeger in onze Kerk. Overal dezelfde taal, dezelfde lezingen, dezelfde gezangen, dezelfde vieringen, hetzelfde Credo en Pater Noster, dezelfde catechismus, dat is minder dan 50 jaar geleden. Maar was het ook echt éénheid? 

Wat is éénheid? Er is een mooi verhaal in de Bijbel, dat bekend is als de toren van Babel, de grote spraakverwarring. De mens denkt zelf de eenheid te bezitten en voelt zich steeds machtiger worden. Één taal, één wetenschap, één techniek, één doel en niets houdt ons meer tegen. Maar echte éénheid komt van God. Als God ons niet één maakt, is het een schijneenheid, is het een product van onze beperkingen. In dat verhaal van de toren van Babel schept God verwararing in hun taal. In een oogwenk is het gebeurd; de een verstaat de ander niet meer en de bouw van de toren komt stil te liggen. 

Zo kwetsbaar is de menselijke eenheid, zo beperkt is ons vermogen om eenheid te scheppen. Wat eenheid lijkt is vaak geen eenheid. 

In die tijd bad Jezus: ‘Heilige Vader, Ik bid voor hen, dat zij allen één mogen zijn ...’ Jezus bidt voor de eenheid. Wat is dat voor eenheid? Is dat de Communistische eenheidsworst, de eenheid van de Westerse economie, of de eenheid van dezelfde filosofie en theologie, dezelfde liturgische taal? Het verleden heeft ons geleerd dat ook die eenheid slechts schijn is en als een kaartenhuis in elkaar kan storten. 

Om wat voor eenheid gaat het nu? Jezus neemt ons mee in zijn geheim, het mysterie en de belofte van zijn eenheid. Het gaat om zijn eenheid met de Vader. Jezus openbaart ons de echte Godsnaam: ‘Heilige Vader’, zegt Hij, ‘uw Naam heb ik hen geopenbaard. Ik zal dit blijven doen, opdat de liefde waarmee Gij Mij hebt liefgehad in hen moge zijn en Ik in hen.’ 

Jezus neemt ons mee in het geheim van zijn eenheid met God de Vader. Die eenheid vind zijn fundament in de liefde, niet de gewone liefde, niet de aardse liefde, die is een mooie opstap, een voorzet, een weerspiegeling in ons aardse oppervlak van wat feitelijk een hemelse werkelijkheid is. Die liefde tussen God de Vader en God de Zoon is de Heilige Geest. Jezus bidt dat hun liefde in ons is, dat de heilige Geest in ons is, Hij is de liefde die de Vader ons geeft. God is liefde en dat geldt voor Vader, Zoon en heilige Geest. 

Waar begint onze eenheid? Die begint in de ware liefde. Dat is niet de liefde van de hartstocht of de begeerte, niet de verlangens waar de markt op inspeelt. Die maken ons afhankelijk, nee de ware liefde maakt vrij, vrij om te kiezen voor wat goed is voor de ander, het goede van God en het goede voor de naaste. Die liefde maakt ons los van onszelf en geeft kracht om angst te overwinnen, Gods Liefde geeft wijsheid om voor het goede te kiezen, geeft inzicht om Gods bedoeling te herkennen. Die liefde is niet dom en tevreden met oppervlakkige schijn. Nee, die liefde is sterk, volhardend, eenvoudig en echt, trouw en geduldig, vindingrijk en creatief, die liefde opent de ogen zodat je de ander met andere ogen leert zien, zodat je kansen ziet, zodat je in de naaste Gods Kind herkent. De liefde van de Heilige Geest maakt ons innerlijk tot andere mensen. 

Hardheid hoeft niet meer, eerlijkheid en zachtheid gaan samen. Ruwheid is verdwenen, ook confronteren kan in geduld en behoedzaamheid. Scherpte verdwijnt, want helderheid gaat gepaard met wijsheid en begrip. 

Eenheid.... Eenheid in het huwelijk. Dat is geen eenheidsworst, juist de eigenheid van man en vrouw maakt het huwelijk tot zo’n wonderlijke schepping. Juist door het anders zijn kunnen mensen elkaar aanvullen. Maar die eigenheid vraagt een fundament, een bedding van een andere liefde, de ware liefde, de zuivere liefde, waardoor de een geborgen en veilig is bij de ander. Waardoor jouw zwakheden niet op jou terugkeren als een boemerang, waarin jouw kwetsbaarheid niet door de ander wordt gebruikt of misbruikt, waardoor jouw liefde een antwoord vindt in de liefde van de ander. Waardoor een mannelijke en een vrouwelijke liefde zo samen zijn dat er een nieuwe eenheid ontstaat. 

En waar leren wij zo’n liefde, waar vinden wij zo’n eenheid? Die ontdekken we bij Jezus en nergens anders. Alle andere eenheid is een menselijke eenheid die net zo zwak is als ze sterk lijkt en net zo beperkt als de mens zelf. Die eenheid kan ook een macht ten kwade zijn, een gezamenlijk doel om te vernietigen en te verstoren, om verwarring te zaaien en van de chaos te profiteren, de eenheid van terreur. Menselijke eenheid is niet uit zichzelf goed, die wordt goed als ze in zich wordt gevoed door de eenheid die van God komt. 

Hier in de Kerk worden we gevoed met hét teken van eenheid. Het Brood dat wordt gedeeld blijft één, omdat Hij tot ons komt, die innerlijk onverdeeld blijft, die in ons wil leven en ons tot eenheid brengt. Die de liefde in ons hart vernieuwt, zijn liefde die één maakt. Hier in de Kerk worden we gevoed met het Woord van Eenheid, het Evangelie, hier staan we in de eenheid tussen hemel en aarde, tussen God en Mens, de Eenheid van het Nieuwe Verbond. Hier wijkt de verdeeldheid die onszelf innerlijk gevangen houdt en die ons verwijdert van de naaste. Hier wijkt angst voor geloof, hoop en liefde, hier wint het leven het van de dood, hier worden God en mens één. Dan kunnen we hiervandaan eenheid brengen op de plaats waar we leven, één in het verlangen te doen wat God wil. Moge deze bede straks in het Onze Vader, voor deze week de leidraad zijn. Uw wil geschiede. Amen. 
 

Reacties? Stuur een e-mail. 

Terug naar homepage