Andere preken vanaf Witte Donderdag:
Witte donderdag
Paaswake 1. (Met groot en klein)
Paaswake 2. (Jongeren)
Paasochtend (Koor en orkest)

Tweede Paasdag (paasmaandag) zie hieronder.

Preek op het tweede Paasdag, jaar B, B2003TRI05.html,
in de parochies te Monster en Poeldijk,
maandag 21 april 2003 9.30 uur en 11.00 uur,
door pastoor Michel Hagen. AMDG.

E.L.:   Hand. 2, 14. 22-32
Ev.:    Mt. 28, 8-15

Homilie

Getuigen. Waartoe hebben wij nog getuigen nodig. We hebben toch zelf zijn godslastering gehoord. Hij verdient de doodstraf. ...

"Getuigen."

In Turijn wordt een doek bewaard, die volgens allerlei wetenschappers een echte getuige is van de verrijzenis van Christus. Een doek waarin de sporen van zijn geschonden lichaam nog te zien zijn, maar waaruit zijn Lichaam zelf verdwenen is. Een getuige die zonder woorden ons vertelt over het mysterie van de verrijzenis.

Maar zo’n oude en concrete getuige is niet genoeg. Petrus en de leerlingen moeten getuigen en verkondigen. Jezus is veroordeeld geworden door de overheden en in die sfeer moeten ze toch over Hem gaan spreken. Petrus begint zo: ‘Gij allen, mannen van Israël, luistert naar deze woorden: Jezus de Nazoreeër was een man wiens zending tot u van Godswege bekrachtigd is. Gij kent immers de machtige daden, wonderen en tekenen die God door Hem onder u heeft verricht.’

Ze staan voor een onmogelijke opdracht; verkondigen dat Jezus is verrezen: Hij windt er geen doekjes om: ‘Hem hebt gij door de hand van heidenen aan het kruis genageld en gedood.’ zegt Petrus, ‘Maar God heeft Hem ten leven gewekt na de strikken van de dood te hebben ontbonden; want het was onmogelijk dat Hij daardoor werd vastgehouden. ... Deze Jezus heeft God doen verrijzen en daarvan zijn wij allen getuigen’

Getuigen, zij verkondigen dat Jezus uit de dood verrezen is. Pasen verkondigen, dat is toch een onmogelijke opdracht? Luister maar in deze tijd. Zodra één experimentele proef op de lijkwade een andere uitslag geeft dan alle andere onderzoeken en bewijzen, wordt die proef niet in twijfel getrokken, maar is de afdruk op de doek meteen tot  middeleeuws bedrog bestempeld. Zodra er weer een schrijver een boek schrijft waarin hij twijfelt aan de verrijzenis, wordt dat groot nieuws in de in de vakbladen, de kranten en op de televisie. Zodra een theoloog begint te verkondigen dat het lichaam van Jezus gewoon in de schoot van de aarde is teruggekeerd en verteerd, wordt hij door alle verlichte geesten omhelst. Maar wanneer de Kerk verkondigt dat zijn Lichaam het bederf van de dood niet heeft gezien, dan wordt de Kerk als ouderwets, achterhaald en dom beschreven.

Net als de overheden in het land van Judea. Waarom kwamen zij niet tot geloof? Zijn de tekenen dan niet duidelijk genoeg geweest? Ja en nee, zoals meestal. Ja ze zijn duidelijk genoeg voor wie bereid is te geloven, voor wie open staat voor een grotere werkelijkheid, voor wie in vertrouwen het woord van anderen durft aan te nemen. Maar wie daartoe niet bereid is, die ziet nooit genoeg tekenen en zal alles altijd anders uitleggen.

Maar het heeft ook te maken met de getuigen. We hebben vandaag twee groepen getuigen en twee groepen gelovigen. Aan de ene kant de vrouwen en de leerlingen. Aan de andere kant de bewakers en de hogepriesters. De vrouwen maken het tumult rond de verrijzenis mee. Een aardbeving, een engel die neerdaalt als een bliksem die de steen wegrolt en erop blijft zitten. De vrouwen zijn getuigen, maar ook die soldaten. Ook de soldaten ervaren een aardbeving, een blikseminslag en een leeg graf. Aal dat tumultueus geweld heeft hen behoorlijk van slag gebracht en zij zijn de getuigen die dit aan de hogepriesters vertellen.

De vrouwen gaan op weg om wat ze hebben meegemaakt aan de leerlingen te vertellen, zij gaan op weg in geloof en onderweg ontmoeten zij Christus als de Levende. De soldaten gaan op weg in angst en twijfel en ontmoeten alleen ongeloof, zodat ze na enige tijd voor geld zelfs de leugen doorgeven. 

En die hogepriesters, waarom geloven die niet? Waarschijnlijk omdat ze de soldaten niet vertrouwen. Deze soldaten zijn waarschijnlijk ook geen betrouwbare getuigen, zij hebben immers een belang, hun baan. En de hogepriesters geloven niet omdat zij zelf ook een belang hebben, hun positie. De soldaten die ‘s-avonds natuurlijk nog flink gedronken hebben en ‘s-morgens wakker worden en zien dat het lijk gestolen is, komen natuurlijk met een wild verhaal over een aardbeving en een blikseminslag. De hogepriesters geloven alleen hun eigen waarheid, en dat is een waarheid die je kunt beredeneren: soldaten lusten wel een wijntje, zulke bewakers verzinnen de ene smoes na de andere om hun hachje te redden. Dat is de waarheid van het dagelijks leven. En die volgelingen van Jezus, dat zijn allemaal bedriegers, net als die Jezus Zelf met zijn mooie trucjes. Die leerlingen kunnen gewoon niet erkennen dat ze verloren hebben en proberen nu de schijn te redden. Het geld dat de hogepriesters betalen aan de bewaker is in hun ogen geld dat de waarheid dient, wel een waarheid die hun positie bevestigt.

En waar staan wij in dit verhaal? Deze lezingen zijn zo rijk dat ieder zijn eigen plek kan terugvinden. Zijn wij verkondigers, zoals die vrouwen, zoals Petrus en de andere leerlingen? Zijn wij als de hogepriesters die alleen hun eigen waarheid kunnen geloven? Zijn wij als die soldaten die wel iets hebben meegemaakt, maar die zich laten ompraten door anderen die zeggen, jo, dat zit allemaal anders in elkaar. Je hebt geslapen, maar we zullen je matsen. Hier een goedmakertje, als je gewoon voor de waarheid durft uit te komen.

Of horen we bij die mannen en vrouwen van Israël die beide verhalen aanhoren en zich afvragen wie ze nu moeten geloven; de verhalen in de krant, waarin verrijzenis als een mooi en inspirerend sprookje wordt gekenmerkt? Het Evangelie in de Kerk? En om het nog ingewikkelder te maken, we weten dat het in de Evangelieverhalen niet gaat om een les in anatomie, om een verhandeling over een hemelse atomaire transitie, of een sterk staaltje van nieuwe evolutie. Het gaat om Gods tekenen. Maar laten we, als God ons een teken geeft, dat teken wel in geloof aanvaarden. Met die houding van geloof en vertrouwen die we nodig hebben om de weg van God te gaan.

Want daar gaat het tenslotte om. Natuurlijk was dat graf leeg en natuurlijk hebben de leerlingen zijn lichaam niet gestolen. Natuurlijk denken de overheden dat zij de waarheid weten en denken de bewakers op de duur dat ze zich vergist hebben. Natuurlijk. Maar de getuigen weten wat zij getuigen, een oude doek die zuinig wordt bewaard. Verhalen in de Bijbel en tenslotte de Kerk, de oudste levende getuige van een mysterie dat ons samenbrengt, ons op de been houdt en richting wijst, een mysterie van leven door de dood heen. Amen. Alleluia. Zalig Pasen.   

Terug naar homepage