Preek op de zevenentwintigste zondag door het jaar A,
Oogstdankdag (reeks 2001-2002)

Preek op de zevenentwintigste zondag door het jaar A, serie 2001-2002, 
A2002DHJ27b.html, Eucharistieviering in de parochiekerk van de H. Bartholomeus, te 
Poeldijk, door pastoor Michel Hagen, zondag 6 oktober 2002, 10.00 uur, A.M.D.G.  

Thema:   Oogstdankdagviering - Vruchten van vrede 
E.L:       Gal. 5, 22-25 en 6, 6-10
EV:       Joh. 14, 25-27 en 15, 1-5

Homilie

Het leven is een keuze. Altijd weer. Je zou het leven de leerschool van het kiezen mogen noemen. Kiezen waartussen? Kiezen tussen God en onszelf. Kiezen tussen het goede dat van God komt en het goede van onszelf. 

Als wij alleen maar hoefden te leren kiezen tussen goed en kwaad, dan was het niet moeilijk. Wie zou niet kiezen voor gezondheid i.p.v. ziekte, voor vrede i.p.v. oorlog, voor voorspoed i.p.v. achteruitgang. Die keuze zou wel gemakkelijk zijn. Nee, we moeten kiezen tussen goede dingen, de goede dingen die God ons geeft en de goede dingen die we van onszelf denken te hebben. 

Een voor de hand liggend voorbeeld. Het is zondagmorgen. Een mooie dag. God geeft ons een dag om aan Hem te denken, om tijd voor elkaar te maken en samen te komen in zijn huis. Maar we kunnen kiezen. We kunnen ook tijd maken voor de camping waar we voor hebben gespaard, en tijd om uit te slapen en gezellig samen te ontbijten, dat heb je op zijn tijd ook nodig. We kiezen dan niet tussen twee slechte dingen, maar tussen dingen die goed zijn. 

Het leven is een keuze. Maar wie helpt jou nu om de juiste keuze te maken. Ons thema is vandaag: ‘Vruchten van vrede’. Je kunt dan denken aan al die goede dingen die mogelijk worden wanneer er vrede heerst. Je kunt moeilijk naar school gaan en leren als er oorlog is, er blijft weinig tijd over voor werk en kunst of om naar de kerk te gaan. Zonder vrede kan er nog maar weinig. Dus veel van wat wij hier hebben, kun je vruchten van vrede noemen. 
Maar vrede zelf is ook weer een vrucht van iets anders, beter gezegd, van Iemand anders. Paulus schrijft het in de eerste lezing. “De vrucht van de Geest is liefde, vreugde, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, trouw, zachtheid, ingetogenheid. Vrede als vrucht van de Geest. Waarom? 

Omdat wanneer wij de verkeerde keuze maken uit die dingen die op zich allemaal goed zijn, de vrede toch bedreigd wordt. Voor sommige dingen is het wat eenvoudiger duidelijk te maken. Je moet kiezen tussen naar school gaan of thuis blijven, spijbelen. Naar school gaan is goed, daar kun je leren en toenemen in kennis, je voorbereiden op de toekomst. Je kunt ook thuis blijven, spijbelen. Dan kun je thuis doen waar je zin in hebt, je kunt buiten spelen en van de mooie dag en de mooie natuur genieten die God ook gegeven heeft. Toch zal bijna iederen zeggen: naar school gaan is beter. Dat andere is leuk voor nu, voor even, maar daar heb je later niets aan. 

Een gezin verdient net genoeg om de hypotheek af te lossen. Er blijft weinig over voor iets extra’s. Vader en moeder kunnen kiezen voor nóg wat uren erbij werken, maar dan moet oma nóg meer op de kinderen passen, eigenlijk zien ze elkaar en de kinderen dan alleen nog ‘s-avonds laat nog en soms een keer tijdens het eten. Maar dan is iedereen ook nog gehaast. Waar zit dan de keuze. Je zou dan wat meer verdienen, dat is iets goeds, dat geeft ruimte en je kunt er leuke en goede dingen mee doen. Tegelijk besef je dat het doel van je huwelijk, het samen zijn, het gezinsleven nú wordt opgeofferd om later datzelfde gezinsleven wat prettiger te maken. Dan is het maar de vraag wat wijsheid is. Die unieke tijd van nu laten schieten voor later, terwijl je niet weet of 'later' nog wel komt. Hoeveel huwelijken zijn tenslotte zo niet uit elkaar gegroeid? Kiezen is niet gemakkelijk, want het is ook niet alleen kiezen tussen twee goede dingen, soms ook tussen twee kwade. 

Daarom die brief van Paulus.  “De vrucht van de Geest is liefde, vreugde, vrede, geduld, vriendelijkheid, ... enzovoort ”. Je hebt de Geest nodig om in die omstandigheden de juiste beslissing te nemen. Je hebt Gods raadgevingen nodig om wijsheid te leren. Maar een belangrijk onderscheid is meteen duidelijk. Ben je zelfzuchtig of denk je aan de anderen. Dat is meteen al een goede graadmeter. Paulus zegt het zo: “Wie zaait op de akker van zijn zelfzucht, zal verderf oogsten; wie zaait op de akker van de Geest, zal van de Geest eeuwig leven oogsten.” 

Je hebt de Geest van Jezus nodig om in het leven de juiste keuzes te maken. Je hebt de wijsheid van de Kerk van alle tijden nodig, je hebt de Bijbel nodig, je hebt het gebed nodig, je hebt de steun van het geloof van anderen om je heen nodig. Het is als naar school gaan of spijbelen. Het lijkt op korte termijn zo aardig, maar op de lange termijn maak je steeds vaker de verkeerde keuzes en wort je leven een rommeltje. 

De Geest, de Kerk, Gods wijsheid. Jezus zegt daarover: “Laat je hart niet verontrust of kleinmoedig worden. Ik ben de wijnstok, jullie zijn de ranken. Wie in Mij blijft, zoals Ik in hem, die draagt veel vrucht, want los van mij kun je niets.” Verdiep je je in de woorden van Jezus, dan kom je zijn wijsheid op het spoor, dan blijf je verbonden met zijn Kerk, dan leer je de juiste keuzes maken, keuzes die op korte termijn soms meer van je vragen, maar die op lange termijn werkelijk iets goeds brengen. Eeuwig leven, zegt Paulus. 

Vruchten van vrede. De vrede in het groot begint bij de vrede in het klein, de vrede in het hart, tevredenheid. Hier liggen de vruchten van onze oogst, echte vruchten die tegelijk symbool zijn van andere vruchten. Want ze liggen hier ook als de vruchten van samen je best doen op school, vruchten van vriendschap, van liefde, vruchten van goedheid in in de samenwerking, ons geloof als vrucht van de heilige Geest. Deze vruchten wijzen naar de kerkenveiling en wijzen vooruit naar de aktie Kerkbalans. Ze wijzen ook naar de gaven die we vandaag naar het altaar brengen, brood en wijn. Ze wijzen naar onze dankbaarheid aan God en naar ons als gemeenschap. Ze wijzen boven al naar Jezus, de vrucht van Gods liefde voor ons. 

Wij kiezen ervoor, een deel van onze oogst aan God te geven, aan de naaste, aan de Kerk, omdat we weten dat dat goed is, omdat het God toekomt en omdat het ons vrijmaakt, anders willen we alles krampachtig vasthouden. Zo komt er vrede in ons hart, tevredenheid en dankbaarheid. Ze zullen de basis zijn van een diepere vrede. De echte vrede van God, van Jezus, van de heilige Geest. Amen. 

Terug naar homepage